Αντιγήρανση

Εξατομικευμένες εξετάσεις ανίχνευσης μεταβολιτών (μικρών μορίων) που σχετίζονται με Αντιγήρανση

Με όρους βιολογίας οι προοδευτικές φυσιολογικές αλλαγές σε έναν οργανισμό είναι εκείνες που οδηγούν σε γήρανση ή μείωση των βιολογικών λειτουργιών και της ικανότητας του οργανισμού να προσαρμόζεται στο μεταβολικό στρες. Η γήρανση λαμβάνει χώρα σε ένα κύτταρο, ένα όργανο ή ολόκληρο τον οργανισμό με το πέρασμα του χρόνου.

Οι Αόρατοι Εχθροί: Τι οδηγεί στην Γήρανση ή στην Μείωση των Βιολογικών Λειτουργιών

Μελέτες έχουν αποδείξει ότι υπάρχουν τουλάχιστον  10 χαρακτηριστικά γνωρίσματα της διαδικασίας γήρανσης, συμπεριλαμβανομένων:

1. Της γονιδιωματικής αστάθειας και των επιγενετικών τροποποιήσεων,
2. Της μιτοχονδριακής δυσλειτουργίας,
3. Της απορρυθμισμένης ανίχνευσης θρεπτικών ουσιών.
4. Της δυσαπορρόφησης και της χλωρίδας του εντέρου.
5. Του τροποποιημένου μεταβολισμού
6. Της μειωμένης μιτοχονδριακής λειτουργίας.
7. Του οξειδωτικού στρες.
8. Των περιβαλλοντικών τοξινών.
9. Της χρόνιας μικροφλεγμονής και της μείωσης του μήκους των τελομερών,

Όλες αυτές οι αλλοιώσεις έχουν συνδεθεί με παρατεταμένη συστηματική μικροφλεγμονή και αυτοί οι μηχανισμοί συμβάλλουν στη διαδικασία γήρανσης σε ένα χρονοδιάγραμμα που δεν έχει ακόμη καθοριστεί σαφώς. Παρ’ όλα αυτά, η μιτοχονδριακή δυσλειτουργία είναι ένας από τους σημαντικότερους μηχανισμούς που συμβάλλουν στη διαδικασία της γήρανσης.

1. Γονίδια – Επιγενετική: Το GenAge – Human – είναι ένας επιμελημένος κατάλογος 307 γονιδίων που σχετίζονται με την ανθρώπινη γήρανση ή τουλάχιστον γονίδια που μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά τον φαινότυπο και τις διαδικασίες της ανθρώπινης γήρανσης. Νέες μελέτες, εντόπισαν 449 γονίδια που ρυθμίζονται αυξητικά και 162 γονίδια που μειώνονται από πλευράς της έκφρασής τους με την ηλικία σε όλους τους ιστούς. Η έρευνα συνεχίζεται χωρίς ακόμα να έχει καταλήξει στους ακριβής συνδυασμούς. Οι επιγενετικοί μηχανισμοί είναι ένας σημαντικός παράγοντας ελέγχου της γονιδιακής λειτουργικότητας.
2. Βελτιστοποίηση του ενεργειακού μεταβολισμού: Η χρήση του ενεργειακού υποστρώματος (γλυκόζη) μεταβάλλεται με την ηλικία καθώς μειώνεται η ευαισθησία στην ινσουλίνη και αυξάνεται η αναβολική αντίσταση. Ο μεταβολισμός του λίπους επηρεάζεται εξίσου από τη γήρανση καθώς η εναπόθεση λίπους ανακατανέμεται από το υποδόριο στο σπλαχνικό λίπος. Το σπλαχνικό λίπος υπόκειται σε οξείδωση, προωθώντας μια κατάσταση φλεγμονής χαμηλού βαθμού, μειώνοντας περαιτέρω την ευαισθησία στην ινσουλίνη και αυξάνοντας τον κίνδυνο χρόνιων ασθενειών. Η μείωση της πρόσληψης και η αναβολική αντίσταση στη διαιτητική πρωτεΐνη που σχετίζεται με τη γήρανση καθιστούν τον μεταβολισμό των πρωτεϊνών έναν ακόμα τομέα ανησυχίας.
3. Διατήρηση της μιτοχονδριακής υγείας: Σε κυτταρικό επίπεδο, ο μεταβολισμός της μιτοχονδριακής ενέργειας είναι συνήθως λιγότερο αποτελεσματικός στα γηρασμένα κύτταρα. Η διατήρηση της μιτοχονδριακής υγείας και η καθυστέρηση της δυσλειτουργίας έχει αποδειχθεί ότι προάγει την ενεργειακή ομοιόσταση και μπορεί επομένως να αποτρέψει τη βλάβη των ιστών και να καθυστερήσει την κυτταρική γήρανση.
4. Διατήρηση της ενέργειας: Η γήρανση συνδέεται με αλλοιωμένους μηχανισμούς ανίχνευσης θρεπτικών συστατικών, καθώς, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας γήρανσης, υπάρχουν αλλαγές στην έκφραση πολλών μορίων ανίχνευσης θρεπτικών συστατικών, με αποτέλεσμα έναν αλλοιωμένο μεταβολισμό. Οι ίδιοι παράγοντες που ρυθμίζουν την ανάπτυξη μπορούν επίσης να ρυθμίσουν τη γήρανση και να χειραγωγήσουν τους παράγοντες που μειώνουν την ανάπτυξη, με αποτέλεσμα τη μειωμένη γήρανση και την παράταση της διάρκειας ζωής.
5. Αποφυγή μεταβολικού συνδρόμου: Ενώ οι πρόοδοι στη σύγχρονη ιατρική έχουν προωθήσει σημαντικά την ανθρώπινη υγεία και έχουν παρατείνει τη διάρκεια ζωής του ανθρώπου, οι μεταβολικές ασθένειες όπως η παχυσαρκία και ο διαβήτης τύπου 2 μεταξύ των ηλικιωμένων ενηλίκων, αποτελούν σημαντική πρόκληση για την παγκόσμια δημόσια υγεία καθώς οι κοινωνίες γερνούν. Ως εκ τούτου, η κατανόηση της πολύπλοκης αλληλεπίδρασης μεταξύ των παραγόντων κινδύνου και των μεταβολικών ασθενειών είναι ζωτικής σημασίας για την προώθηση της ευημερίας και της υγιούς γήρανσης.
6. Καταπολέμηση της χρόνιας μικροφλεγμονής: Η χρόνια προ-φλεγμονώδης κατάσταση είναι ένα διάχυτο χαρακτηριστικό της γήρανσης. Αυτή η χρόνια χαμηλού βαθμού φλεγμονή που εμφανίζεται απουσία εμφανούς λοίμωξης έχει οριστεί ως «φλεγμονή» και αντιπροσωπεύει σημαντικό παράγοντα κινδύνου. Η χαμηλού βαθμού φλεγμονή επιμένει ακόμη και μετά την αντιστροφή των προφλεγμονωδών ερεθισμάτων όπως η LDL χοληστερόλη και το σύστημα ρενίνης-αγγειοτενσίνης (RAS). Ερευνητικές μελέτες έχουν δημιουργήσει μια ισχυρή σχέση μεταξύ φλεγμονωδών δεικτών και ανωμαλιών στο μεταβολισμό των λιπιδίων και των υδατανθράκων, καθώς και συσχετίσεις με την αθηροσκλήρωση και την παχυσαρκία.
7. Δυσαπορρόφηση: Όλα τα συστήματα βασίζονται στο γαστρεντερικό σωλήνα για την παροχή θρεπτικών ουσιών, η οποία δεν μπορεί να εξασφαλιστεί εάν τα θρεπτικά συστατικά που προσλαμβάνονται αφομοιώνονται και απορροφώνται επαρκώς. Οι ηλικιωμένοι είναι επιρρεπείς σε ανεπαρκή πρόσληψη ενέργειας, μακροθρεπτικών συστατικών (δηλαδή πρωτεϊνών) και μικροθρεπτικών συστατικών, πιο σημαντικά μετά την ηλικία των 65 ετών, οδηγώντας συχνά σε ελλείψεις θρεπτικών ουσιών. Η διατήρηση ενός υγιούς εντερικού μικροβιακού περιβάλλοντος που είναι γνωστό ότι προάγει μια αντιφλεγμονώδη κατάσταση και κατά συνέπεια προάγει την πέψη και την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών αποτελεί σχετικό στόχο για την αύξηση της διαθεσιμότητας θρεπτικών ουσιών από το έντερο.
8. Περιβαλλοντικές τοξίνες: Το περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένου του παχύσαρκου περιβάλλοντος και της έκθεσης σε περιβαλλοντικές τοξίνες, συσχετίζεται στενά με τον αυξανόμενο επιπολασμό της παχυσαρκίας και των συννοσηροτήτων της. Συμπεριφορικοί παράγοντες, όπως η διατροφή, η σωματική δραστηριότητα, το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ και οι συνήθειες ύπνου, επηρεάζουν σημαντικά τον κίνδυνο μεταβολικών ασθενειών καθ ‘όλη τη διάρκεια της γήρανσης. Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε τη σελίδα μας για τα επικίνδυνα επίπεδα τοξικών χημικών.
9. Η εντερική μικροβιακή χλωρίδα: Το μικροβίωμα του εντέρου είναι ένας μετατροπέας περιβαλλοντικών σημάτων, τροποποιεί τον κίνδυνο ασθένειας σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και αλλάζει με την ηλικία του ξενιστή. Οι μεταβολές που σχετίζονται με την ηλικία στο μικροβίωμα του εντέρου επηρεάζονται από προσωπικούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της προοδευτικής φυσιολογικής επιδείνωσης, καθώς και από παράγοντες που συνδέονται με τον τρόπο ζωής, όπως η διατροφή, η φαρμακευτική αγωγή και η μειωμένη κοινωνική επαφή. Η σχετιζόμενη με την ηλικία και τις ασθένειες επιδείνωση του εντερικού μικροβιώματος των ηλικιωμένων αντικατοπτρίζει αλληλεπικαλυπτόμενες διαδραστικές αλλά διακριτές διαδικασίες (για περισσότερες πληροφορίες (fgacenter.gr/ο-ρόλος-του-μικροβιώματος-του-εντέρου/).
10. Το οξειδωτικό στρες από την αυξημένη παραγωγή οξειδωτικών ριζών οξυγόνου (ROS) και η δυσλειτουργία των αντιοξειδωτικών συστημάτων: Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας γήρανσης, παρατηρείται μείωση της παραγωγής ATP και αυξημένη παραγωγή ROS μαζί με μείωση της αντιοξειδωτικής άμυνας. Τα αυξημένα επίπεδα ROS μπορούν να προκαλέσουν οξειδωτικό στρες και σοβαρή βλάβη στο κύτταρο, τις οργανικές μεμβράνες, το DNA, τα λιπίδια, τις πρωτεΐνες και συντελεί στην μείωση του μήκους των τελομερών. Αυτή η βλάβη συμβάλλει στον φαινότυπο γήρανσης.