Διαβήτης τύπου 2

Εξατομικευμένες εξετάσεις ανίχνευσης μεταβολιτών (μικρών μορίων) και γονιδιακών παραλλαγών που σχετίζονται με το Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2 είναι μία διαταραχή του μεταβολισμού, που χαρακτηρίζεται από αυξημένο σάκχαρο, αντίσταση στην ινσουλίνη και σχετικά ανεπαρκή έκκριση της ινσουλίνης. Αποτελεί την πλειοψηφία των ατόμων με διαβήτη και αναπτύσσεται κυρίως στους ενήλικες (για περισσότερες πληροφορίες www.fgacenter.gr/τα-αντιοξειδωτικά-και-οι-φυτοχημικές-3/).

Ποιους αφορά;

Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 είναι μια ασθένεια που επηρεάζει δυσμενώς τη λειτουργία σχεδόν κάθε οργάνου του ανθρώπινου σώματος μακροπρόθεσμα. Έτσι, το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους διαβητικούς ασθενείς είναι οι μακροχρόνιες επιπλοκές που συνοδεύουν τη νόσο. Τα πιο συνηθισμένα από αυτά είναι: η μακροαγγειοπάθεια, η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, η διαβητική νεφροπάθεια, η διαβητική η νευροπάθεια, διαβητικό πόδι και η ευπάθεια σε λοιμώξεις, μυοπάθεια, οστεοπόρωση, αρθροπάθειες και ηπατική βλάβη είναι πρόσθετες καταστάσεις που συχνά συνδέονται με σακχαρώδη διαβήτη.

Οι Αόρατοι Εχθροί της Υγείας: Τι οδηγεί στις μακροχρόνιες επιπλοκές του Σακχαρώδη Διαβήτης;

1. Γονίδια – Επιγενετική: Ένα παράδειγμα μεταξύ άλλων αποτελούν οι γονιδιακές μεταλλάξεις των υποδοχέων ινσουλίνης. Ορισμένες γονιδιακές μεταλλάξεις των υποδοχέων ινσουλίνης μπορεί να οδηγήσουν σε ανωμαλίες στη δράση της ινσουλίνης. Αυτές οι μεταλλάξεις που σχετίζονται με την ινσουλίνη μπορούν να προκαλέσουν μια ποικιλία μεταβολικών ανωμαλιών, που κυμαίνονται από αυξημένα επίπεδα ινσουλίνης και ήπια υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα έως και σοβαρό διαβήτη. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τη σελίδα μας για το επιγένωμα.
2. Ανθυγιεινός Τρόπος Ζωής: Κακές διατροφικές συνήθειες, όπως επεξεργασμένοι υδατάνθρακες, κατανάλωση γλυκών και κορεσμένα λίπη, επεξεργασμένα και υπέρ-επεξεργασμένα τρόφιμα και γρήγορο φαγητό καθώς και έλλειψη άσκησης και άλλες ανθυγιεινές επιλογές ζωής αποτελούν βασικούς παράγοντες για αποφυγή. Μάθετε περισσότερα σχετικά με την επίδραση του ύπνου στην υγεία στην σελίδα μας (fgacenter.gr/μπορεί-να-αποτραπεί-η-εμφάνιση-του-δι/).
3. Περιβαλλοντικοί Ενδοκρινικοί Διαταράκτες-τοξίνες: Η μακροχρόνια έκθεση σε περιβαλλοντικές τοξίνες (τοξίνες που ταξινομούνται ως διαβητογόνες: BPA, αρσενικό και άλλα βαρέα μέταλλα, φθαλικές ενώσεις, υπερφθορινικά άλατα (PFOS), φθαλικό διαιθυλεξύλιο (DEHP) και διοξίνη (TCDD) υπερ- και πολυφθοριωμένες αλκυλικές ουσίες (PFAS), αρσενικό) μπορεί να συμβάλουν στην εξέλιξη του σακχαρώδους διαβήτη μέσω μιας πολύπλοκης αλληλεπίδρασης μηχανισμών που περιλαμβάνουν οξειδωτικό στρες, δυσλειτουργία β-κυττάρων, αντίσταση στην ινσουλίνη, φλεγμονή και μιτοχονδριακή δυσλειτουργία. Αυτοί οι παράγοντες διαταράσσουν συλλογικά την ομοιόσταση της γλυκόζης και συμβάλλουν στην ανάπτυξη και επιδείνωση του διαβήτη. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε και να μετριάσουμε τον αντίκτυπο των περιβαλλοντικών τοξινών στη μεταβολική υγεία για να μειώσουμε τον κίνδυνο επιπλοκών που σχετίζονται με τον διαβήτη. Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε τη σελίδα μας για τα επικίνδυνα επίπεδα τοξικών χημικών.
4. Η εντερική μικροβιακή χλωρίδα: Πρόσφατες μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ της ενεργειακής ισορροπίας του σώματος και του ανοσοποιητικού συστήματος και των βακτηρίων στο έντερο. Η μεταμόσχευση βακτηρίων του εντέρου από υγιείς δότες σε άτομα ανθεκτικά στην ινσουλίνη έχει βρεθεί ότι έχει ευεργετικά μεταβολικά αποτελέσματα. Η εμφάνιση της παχυσαρκίας και του διαβήτη πιστεύεται ότι συνδέεται με χαμηλού βαθμού φλεγμονή που παράγεται από μια μεταβολική αλλαγή στο σώμα που προκαλείται από μια αλληλεπίδραση μεταξύ του ανοσοποιητικού συστήματος και των προϊόντων από το μικροβίωμα του εντέρου (για περισσότερες πληροφορίες (fgacenter.gr/ο-ρόλος-του-μικροβιώματος-του-εντέρου/).
5. Το οξειδωτικό στρες από την αυξημένη παραγωγή οξειδωτικών ριζών οξυγόνου (ROS) και η δυσλειτουργία των αντιοξειδωτικών συστημάτων: Το οξειδωτικό στρες μπορεί να συσχετιστεί με την αντίσταση στην ινσουλίνη, καθώς ενεργοποιεί την ενεργοποίηση μονοκυττάρων και μακροφάγων, οδηγώντας σε φλεγμονώδεις αποκρίσεις υπεύθυνες για την αντίσταση στην ινσουλίνη και τον σακχαρωδη διαβητη. Το οξειδωτικό στρες παίζει κρίσιμο ρόλο στην παθογένεση πολλών προβλημάτων του διαβήτη μεταβάλλοντας την υπεροξείδωση των λιπιδίων και προκαλώντας μιτοχονδριακή δυσλειτουργία και βλάβη του DNA. Ως εκ τούτου, η διατήρηση μιας φυσιολογικής κατάστασης της οξειδοαναγωγικής βιολογίας είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη των δυσκολιών που προκαλούνται από το οξειδωτικό στρες καθώς, την αντίσταση στην ινσουλίνη και των μακροχρόνιων επιπλοκών του διαβήτη.
6. Η διαχείριση των φλεγμονωδών διεργασιών: Τον τελευταίο καιρό, αυξανόμενα στοιχεία έχουν τονίσει τη σημασία της φλεγμονής χαμηλού βαθμού στην παθογένεση του διαβήτη τύπου 2. Τα άτομα που τελικά αναπτύσσουν διαβήτη τύπου 2 συχνά παρουσιάζουν ενδείξεις φλεγμονής ακόμη και πριν από την εμφάνιση της νόσου. Ερευνητικές μελέτες έχουν δημιουργήσει μια ισχυρή σχέση μεταξύ φλεγμονωδών δεικτών και ανωμαλιών στο μεταβολισμό των λιπιδίων και των υδατανθράκων, καθώς και συσχετίσεις με την αθηροσκλήρωση και την παχυσαρκία. Η αλληλεπίδραση μεταξύ φλεγμονής και οδών σηματοδότησης ινσουλίνης συμβάλλει περαιτέρω στην αντίσταση στην ινσουλίνη και την ενδοθηλιακή δυσλειτουργία, αυξάνοντας έτσι την ευαισθησία σε καρδιαγγειακές διαταραχές.
7. Ενεργειακή Πρόσληψη και Δαπάνη: Τα μιτοχόνδρια είναι οργανίδια διπλής μεμβράνης που είναι υπεύθυνα για την παραγωγή ενέργειας, την αποθήκευση ασβεστίου, τη δημιουργία λιπαρών οξέων και θερμότητας, καθώς και την επιβίωση των κυττάρων. Συμμετέχουν επίσης σε κυψελοειδή δίκτυα σηματοδότησης. Έχει διαπιστωθεί ότι η αντίσταση στην ινσουλίνη και ο σακχαρωδης διαβητης (ΣΔ) έχουν παθογένεια που περιλαμβάνει την μιτοχονδριακή δυσλειτουργία. Οι περισσότερες περιπτώσεις μιτοχονδριακής δυσλειτουργίας προκύπτουν από το οξειδωτικό στρες, το οποίο διαταράσσει τη λειτουργία των μιτοχονδρίων (για περισσότερες πληροφορίες https://www.fgacenter.gr/metavoliko-syndromo/).