Σκλήρυνση κατά Πλάκας

Εξατομικευμένες εξετάσεις ανίχνευσης μεταβολιτών (μικρών μορίων) και γονιδιακών παραλλαγών που σχετίζονται με την Σκλήρυνση κατά Πλάκας

Η σκλήρυνση κατά πλάκας ή πολλαπλή σκλήρυνση είναι μια αυτοάνοση πάθηση που προσβάλλει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό κυρίως και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης, καθώς μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στον οργανισμό. Σήμερα οι περισσότερες φαρμακευτικές θεραπείες στοχεύουν περισσότερο στην ανοσοτροποποίηση και λιγότερο στην ανοσοκαταστολή με αποτέλεσμα την καλύτερη ποιότητα ζωής των ασθενών.

Οι Αόρατοι Εχθροί της Υγείας: Ποιοι είναι οι παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ);

Τα αίτια εμφάνισης της πολλαπλής σκλήρυνσης είναι άγνωστα. Έχει αποδειχτεί, ωστόσο, πως παράγοντες που εμπλέκονται στην αιτιοπαθογένεση της είναι η γενετική προδιάθεση, καθώς υπάρχουν πολλά γονίδια ευαισθησίας στη νόσο, παράλληλα με πολύ λίγα προστατευτικά γονίδια, η έκθεση σε έναν ή περισσότερους παθογόνους παράγοντες του περιβάλλοντος και η ανάπτυξη παθολογικών ανοσολογικών μηχανισμών έναντι του κεντρικού νευρικού συστήματος, από απροσδιόριστα αίτια, όπως:

1. Γονίδια-Επιγενετική: Η επιγενετική αναφέρεται σε κληρονομικές αλλαγές εκτός της αλληλουχίας DNA που επηρεάζουν ποια γονίδια ενεργοποιούνται και απενεργοποιούνται και πότε. Οι επιγενετικές αλλαγές αντανακλούν τη γήρανση και την αλληλεπίδραση του σώματός μας με το περιβάλλον. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτές οι αλλαγές μπορούν να συμβάλουν σε συγκεκριμένες ασθένειες. Η αύξηση της κατανόησης των επιγενετικών αλλαγών, ιδιαίτερα των αναστρέψιμων, μπορεί να αποσαφηνίσει τις παθογόνες οδούς και να καθοδηγήσει την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών στρατηγικών. Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε τη σελίδα μας για το επιγένωμα.
2. Η αυξημένη παραγωγή οξειδωτικών ριζών οξυγόνου (ROS) και η δυσλειτουργία των αντιοξειδωτικών συστημάτων: Τόσο η φλεγμονή όσο και το οξειδωτικό στρες είναι αλληλένδετα, καθώς το ένα θα μπορούσε να προάγει το άλλο, οδηγώντας σε ένα τοξικό σύστημα αρνητικής ανάδρασης, το οποίο συμβάλλει στη διαδικασία φλεγμονής και απομυελίνωσης στη σκλήρυνση κατά πλάκας.
3. Ανθυγιεινός Τρόπος Ζωής: Ορισμένες μελέτες έχουν συνδέσει το άγχος με τον κίνδυνο ανάπτυξης σκλήρυνσης κατά πλάκας, ωστόσο, οι διαφορετικοί μηχανισμοί αντιμετώπισης των ανθρώπων και η ανταπόκριση σε στρεσογόνα γεγονότα καθιστούν δύσκολη την επιβεβαίωση αυτής της σύνδεσης. Υπάρχουν ισχυρότερα στοιχεία όσον αφορά το σωματικό βάρος και την παχυσαρκία και τον κίνδυνο σκλήρυνσης κατά πλάκας. Πολυάριθμες μελέτες έχουν δείξει ότι το υπερβολικό βάρος / παχυσαρκία, ιδιαίτερα κατά την εφηβεία, συνδέεται με 2-3 φορές αύξηση του κινδύνου ανάπτυξης σκλήρυνσης κατά πλάκας.
4. Περιβάλλον και Ξενοβιοτικά (χημικές ουσίες): Το αν η ατμοσφαιρική ρύπανση αυξάνει τον κίνδυνο σκλήρυνσης κατά πλάκας είναι ασαφές. Η μακροχρόνια έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση και τα μικροσωματίδια PM10 και PM2.5 φαίνεται να σχετίζονται με νευροφλεγμονή και βλάβη στον αιματοεγκεφαλικό φραγμό. Το κάπνισμα είναι ένας καλά εδραιωμένος παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση της σκλήρυνσης κατά πλάκας, με σαφή σχέση δόσης-απόκρισης. Η ηλικία έναρξης του καπνίσματος δεν φαίνεται να επηρεάζει τον κίνδυνο σκλήρυνσης κατά πλάκας. Ο τόπος διαμονής μπορεί επίσης να επηρεάσει τον κίνδυνο ανάπτυξης σκλήρυνσης κατά πλάκας. Όσο περισσότερο ζείτε μακριά από τον Ισημερινό, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος ανάπτυξης σκλήρυνσης κατά πλάκας – αυτό ονομάζεται «φαινόμενο γεωγραφικού πλάτους».
5. Η εντερική μικροβιακή χλωρίδα: Η δυσβίωση στη μικροχλωρίδα του εντέρου έχει αναδειχθεί ως πιθανός παράγοντας κινδύνου για την σκλήρυνση κατά πλάκας, μετά την έκθεση του βασικού ρόλου της στη διαμόρφωση της ανοσολογικής απόκρισης. Τα περισσότερα από τα βακτήρια που μειώνονται στην χλωρίδα του εντέρου είναι αυτά που παράγουν τα λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας (SCFA), γεγονός που θα μπορούσε να εξηγήσει τη χρόνια φλεγμονή που χαρακτηρίζει αυτή την ασθένεια. Πολλοί παράγοντες ρυθμίζουν τη μικροχλωρίδα του εντέρου, συμπεριλαμβανομένης της διατροφής, της παχυσαρκίας, της χρήσης αντιβιοτικών, του καπνίσματος κ.α. (fgacenter.gr/ο-ρόλος-του-μικροβιώματος-του-εντέρου/).
6. Ενεργειακή Πρόσληψη και Μεταβολισμός: Η φλεγμονή στο κεντρικό νευρικό σύστημα μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία των μιτοχονδρίων των νευρικών κυττάρων και συμβάλλει στον εκφυλισμό των αξόνων. Οι νευροφλεγμονώδεις βλάβες στο νωτιαίο μυελό σε πειραματικό μοντέλο, προκαλούν εκτεταμένη και επίμονη αξονική ανεπάρκεια ενέργειας με την μορφή του ΑΤΡ, δυσλειτουργία του κύκλου του τρικαρβοξυλικού οξέος (Krebs ή TCA) στα πειραματικά μοντέλα που τελικά οδηγούν σε βλάβες ΣΚΠ. Ο μεταβολισμός των λιπιδίων και της υπεροξείδωσής τους από το οξειδωτικό φορτίο είναι ένα ακόμα κύριο χαρακτηριστικό, μιας και τα πολύ-ακόρεστα λιπαρά οξέα (PUFA’s) είναι οι σημαντικοί στόχοι των ελευθέρων ριζών.